HET THEATER: SLACHTOFFER VAN EEN LODEN LAST VAN STENEN?

De stenen ambities van het Bossche stadsbestuur. Ze zijn als Tolstoj’s vertelling ‘heeft een mens veel land nodig?’ waarin de boer Pachom een bijzonder aanbod krijgt: de hoeveelheid steppeland waar hij in één dag omheen kan lopen mag hij het zijne noemen. Pachom kan geen maat houden en wil ieder mooi stukje land het zijne maken. Uiteindelijk sterft hij aan het einde van de dag van uitputting terwijl zijn ronde niet voltooid is.\n\nLaten we even optellen: een nieuw theater, een nieuw Sint Jansmuseum, een nieuw erfgoedcluster, renovatie van bibliotheek en Muzerije, het blootleggen van de Pieckepoort, herbestemming van het Kruithuis, reconstructie van puthuis en Mariakapel, de linie 1629, een nieuw zwembad. Het is een loden last van stenen. Een last die dit stadsbestuur achter zich aansleept – of beter gezegd – voor zich uitschuift.\n\nDie tragedie zat al ingebakken in het coalitieakkoord van ruim twee jaar geleden. Want met vijf partijen zonder ideologisch cement en gedeelde visie de stad besturen – dat is een opgave. Een opgave die al snel leidt tot stenen hobby’s en voor ieder wat wils. Als je niet weet wat je deelt is de enige manier van onderscheiden uiterlijk vertoon. Museum hier, onderwijsfonds en zwembad daar. Imago boven impact. Wensdenken boven realisme.\n\nDe timing daarvan was ongekend ongelukkig. Want terwijl dit stadsbestuur aantrad was de rook van de economische crisis nog maar nauwelijks opgetrokken. Ook aan Bossche keukentafels wordt de pijn gevoeld van werkloosheid en van een overspannen woningmarkt die velen niet in een eigen plek voorziet. Kortom: een tijd waarin politici prioriteiten moeten stellen. Een tijd waarin stenen ambities zorgvuldig moeten worden gewogen: willen we het? Kan het nu? Waar gaat het ten koste van? Kunnen we de inwoners van Den Bosch niet beter dienen? En ook: kan het allemaal tegelijk?

Helaas. Die vragen werden door D66, CDA, VVD, Rosmalens Belang en Bosch Belang onvoldoende gesteld. Dat de bibliotheek renovatie of een nieuwe locatie behoefde was al jaren bekend. Net als het theater. En de discussie over herbestemming van het Kruithuis was ook bepaald niet nieuw. Maar wie daar een zwembad in west, een erfgoedcluster, een puthuis en Mariakapel, een Sint Jansmuseum, een Pieckepoort én een economische crisis bij optelt zou wellicht mogen beseffen dat het wat veel is. Dat teveel stenen ambities menselijke ambities in de weg komen te staan. Iets waar wij als PvdA voor waarschuwden (nieuw theater en renovatie BiEB: jazeker. Maar juist ook sociale ambities en maat houden). En dat de stenen ambities wellicht elkaar -door het enorme gewicht van het totaal- ook teniet doen.\n\nVandaag is het stadsbestuur onaangenaam verrast. Want het theater valt plots duurder uit. Goh. Verrassing. Een theater waarvan we al jaren weten dat het 55 miljoen kost is na vijf jaar wachten alleen al 5 miljoen aan inflatie duurder. Oplopende grondstofprijzen nog niet meegerekend. En ja, tegenvallers bij grote projecten doorberekenen aan aannemers kost geld in de offerte. Nog eens tien miljoen bij elkaar.\n\nTien miljoen. Dat is zo ongeveer de optelsom van een Sint Jansmuseum (4 miljoen), een zwembad in West (4 miljoen), een puthuis en Mariakapel, het blootleggen van de Pieckepoort én de linie 1629. En dus is Bosch Belang bang dat er wél een nieuw theater komt maar géén nieuw zwembad in west, vreest het CDA dadelijk voor het Sint Jansmuseum, enzovoorts. Kortom: crisis.\n\nHet is als Tolstoj: wie zich rijk rekent komt uiteindelijk bedrogen uit. Dat wordt dus -alsnog- kiezen geblazen. Wordt vervolgd.